| Dünya Üretimindeki Sıralama | : #9. |
| Ortalama Yıllık Üretim | : 4.070.000 Çuval ( 60kg’lık) |
| Kahve Türleri | : Bourbon, Typica, Marsellesa, Oro Azteca, Catimor, Caturra, Catuai, Garnica, Maragogype, Mundo Novo, |
| En önemli Üretim Bölgeleri | : Chiapas, Veracruz, Oaxaca, Puebla, |
| Hasat Ayları | : Kasım, Mart |
Nikaragua Kahve Çeşitlerimiz
Anadolu Pars Gıda Olarak, Nikaragua’nın yüksek rakımlarında yetişmiş (Strictly High Bean – SHB min 1500 ) kahvelerini değerli müşterimize sunmaktayız.
| Tanımı | Çuval Türü | Çuval Kg | İşlem | Özellik |
| 18 Elek AAA | Jut | 69 | Yıkanmış | SHB/EP |
Kahve Yetiştirilen Bölgeler:
| Jinotega | ||
| Bu bölge adını, bölgenin başkentinden almaktadır ve Nahuatl dilinde Xinotencatl kelimesinden çevrilmiştir ve ‘yaşlı adamın şehri’ anlamına gelir. Bu bölgenin ekonomisi kahve ticaretine dayalıdır ve ülkenin en büyük kahve üreticisi konumundadır. | ||
| Rakım | : 1100-1700 metre | |
| Hasat Sezonu | : Aralık-Mart | |
| Çeşitlilik | : Caturra, Bourbon | |
| Matagalpa | ||
| Bu bölgede adını başkentinden almaktadır. Bu bölgede kahve, ufak çiftlikler (single estates) ve korporatifler tarafından üretilmektedir. | ||
| Rakım | : 1000-1400 metre | |
| Hasat Sezonu | : Aralık-Şubat | |
| Çeşitlilik | : Caturra, Bourbon | |
| Nueva Segovia | ||
| Ülkenin kuzey sınırında bulunan bu bölge son yıllarda ürettiği kahveden dolayı saygınlık kazanmaya başlamıştır. Hatta ülkenin en iyi kahvelerinden diye nitelendirile bilinir. Ayrıca Cup of Excellence (Mükemmellik Kupası) şampiyonlukları bulunmaktadır. | ||
| Rakım | : 1100-1650 metre | |
| Hasat Sezonu | : Aralık-Mart | |
| Çeşitlilik | : Caturra, Bourbon | |
Nikaragua Hakkında
Nikaragua, Orta Amerika kahvesinin en ünlü üreticisi olmayabilir, ancak büyük bir potansiyele sahiptir. Ülke göller ve volkanlar ülkesi olarak bilinir ve çok az kişinin duyduğu veya deneyimlediği birçok kahve yetiştirme ‘cepleri’ vardır. Ülkedeki birçok üretici, yeni çeşitler ve işleme yöntemleri deniyor ve bu da kahveyi özel menşeili kahve haline getiriyor.
Ülkede Kahve Öncesi ve Sonrası
Nikaragua’nın zengin kültürel tarihi, Avrupalıların 1492’de toprağa ayak basmalarından 10.000 yıl öncesine uzanıyor. Ancak, diğer birçok Orta Amerika ülkesinde olduğu gibi, kahvenin Nikaragua’daki tarihi, 1800’lerin ortalarında sömürgecilerle birlikte geldiğinde başladı. İlk ağaçlar, Nikaragua’nın Pasifik ovaları bölgesinde yüksek bir plato üzerine dikildi. Bugün üretim, ülkenin Orta kuzey dağları içindeki üç alanda merkezileştirilmiştir; Las Segovias, Matagalpa ve Jinotega. Her üç bölge de ki verimli volkanik topraklar, nemli tropik orman iklimi, yosunlar ve eğrelti otları gibi bir dizi yer örtücü de dahil olmak üzere yemyeşil eko-çeşitliliği ile tanınır.
Günümüzde Nikaragua’nın birincil ihracatı kahveye bağlıdır. Kahve üretimi, yılda 500 milyon US Doların üzerinde ihracat sağlıyor ve 200.000’den fazla iş sağlıyor. Yaklaşık 40.000 çiftçi ve aileleri, öncelikle kahve çiftçiliğinden elde ettikleri gelire bağımlıdır. Bu küçük çiftçiler genellikle kahveyi, azalan ormanların ve risk altındaki türlerin korunmasına yardımcı olabilecek yarı ormanlık ortamlarda yetiştiriyor.
Siyasi ve İklimsel İstikrarsızlık
Mithch Kasırgası 1998
20. yüzyılın son on yıllarında yaşanan siyasi istikrarsızlık ve iç savaş, Nikaragua’daki kahve endüstrisi için ciddi bir darbe oldu. Sandinista yönetimi sırasında birçok kahve çiftliği terk edildi.
Bunun üzerine gelen Mitch Kasırgası, 1998’de Nikaragua’yı vurarak kahve altyapısının çoğunu süpürdü. Kasırganın şiddetini, ekonomiyi daha da sıkıştıran kuraklıklar izleyerek devam ettirdi. Ülke 1999’dan 2003’e kadar hala toparlanma sürecindeyken, kahve fiyat krizi küresel kahve endüstrisini sardı. Düşük uluslararası fiyatlar, çiftçilerin kasırga sonrası çiftliklerine yeniden yatırım yapmak ve ekimlerini yeniden inşa etmeye ve geliştirmeye devam etmek bir yana, geçinmek için zar zor yetecek kadar paraya sahip oldukları anlamına geliyordu.
Nikaragua Krizde
Kahve ülkenin ulusal kalkınmasında çok büyük bir rol oynadığından, krizin sonuçları zaten harap olan ülke için felaket oldu. En büyük altı ulusal bankadan üçü yüksek borçlar nedeniyle çöktü. Fiyatlar o kadar düştü ki, kahveyi hasat etmek, çiftçilerin satarak elde edebileceğinden daha fazla emek ve zamana mal oldu. Kirazlar ağaçlarda çürürken, çiftçiler yalnızca aralarına ekilen meyve ve sebzelerle geçiniyordu.
Batı yarım küredeki en yoksul ikinci ülke olan Nikaragua, toparlanmaya yatırım yapacak kaynaklara sahip değildi. Küçük ölçekli üreticiler, diğer gelir kaynaklarına erişimleri olmadığı için en kötü darbeyi aldı. Kriz o kadar kötüleşti ki, arazi sahipleri işçilerine ödeme yapmayı bıraktı. Gelirlerini kiraz hasadından sağlayan yüzlerce topraksız aile protesto amacıyla kahve üreten arazilerden Managua’ya giden büyük bir otoyola yürüdü. Otoyolun kenarında sefil koşullarda yaşadılar ve üç yıl boyunca yiyecek bağışlarıyla hayatta kaldılar.
Kırsal işçi sendikası, ‘El Acuerdo de las Tunas’ olarak bilinen tarihi bir anlaşmayla 3.000’den fazla topraksız işçi için arsa kazanmayı başardı.
Kooperatiflerin Büyümesi
Kooperatifler, 1990’ların ve 2000’lerin başındaki fiyat krizinin ardından Nikaragua’nın kahve sektörünün yeniden inşasında önemli bir rol oynadı. Kooperatifin etkisini anlamak için en başa dönmek ve kooperatiflerin ülkede nasıl ön plana çıktığını anlamak faydalı olacaktır.
1900’lerin başında birkaç kooperatif kurulurken, Somoza diktatörlükleri döneminde kooperatifler daha yaygın bir şekilde kooperatif üyelerini destekledi. Somoza ailesi, 1936’dan 1979’a kadar otokratik diktatörler olarak hüküm sürdü ve çeşitli siyasi nedenlerle periyodik olarak kooperatifleri teşvik edecekti. Bununla birlikte, 1979 devrimi Sandinista hükümetini iktidara getirene kadar kooperatifler ülkede sonradan düşünülen bir düşünce olarak kaldı.
Sandinistalar 1980’den 1990’a kadar hüküm sürdüler ve bu on yıl boyunca, bugün Nikaragua’da aktif olan birçok kooperatifin yaratılması ve genişletilmesi üzerinde önemli bir etkiye sahipti. Sandinista hükümeti döneminde, araziler esas olarak büyük veya Avrupalı toprak sahiplerinden alınıp daha önce topraksız olan tarım işçilerine yeniden dağıtmak üzere kooperatiflere tahsis edildi.
Aynı dönemde Adil Ticaret ve Organik kahve sertifikalarının ilk dalgası başladı. Adil ticaret ve Organik kahveye yönelik artan talep, 1990 yılında Sandinista hükümetinin düşmesinden sonra, hükümet tarafından desteklenen birçok kooperatifin çöküşünden sonra özellikle önemli hale geldi. Birçok kooperatif, etik ticaret sertifikalarından alternatif destek alarak veya ikincil düzey kuruluşlarla birleşerek ve arazi tapularını güvence altına alarak ayakta kalmayı başardı. Bu çabalarda, ülkede kahve kalite laboratuvarları ve eğitim programları kuran Teknoserve gibi o sırada ülke içinde çalışan bir dizi STK tarafından desteklendiler.
Hayatta kalan kooperatifler daha sonra üyelerin teknik yardıma ve gelişmekte olan özel kahve pazarlarına erişmesine yardımcı olmada bütünleyici bir rol oynadı. Özellikle, kooperatif birleşmeleri ve tasfiyelerinin birleşik etkileri nedeniyle kooperatiflerin sayısı azalırken, Sandinista hükümetinin sona ermesini takip eden on yılda üyelik fiilen %10’un üzerinde arttı.
1990’lardan günümüze, Nikaragua’da kalan kooperatifler hem büyüklük hem de kapsam olarak genişledi. Özel pazarlar olgunlaştıkça, bu kooperatiflerin çoğu, yeni işleme altyapısı inşa ederek, eğitim sağlayarak, güçlü kalite güvence programları oluşturarak ve üyelerini desteklemek için tam zamanlı kooperatif personelini eğiterek çiftçilerin değişen kahve sektörüne yön vermelerine yardımcı oldu. Kooperatifler, yalnızca kahve kalitesini ve fiyatını artırmanın ötesinde büyümüştür ve şimdi daha geniş topluluk iyileştirmelerini yürürlüğe koymak için kârları ve sosyal primleri artırmaya daha fazla odaklanmaktadır.
Çoğu çiftçi, tüm çiftlikleri bir kerede yenilemek için yeterli kaynaklara sahip değildi, bu nedenle birkaç yıl boyunca kademeli bir yenileme süreci oldu, ancak yavaş yavaş sağlıklı ulusal üretim seviyelerine geri döndüler.
Sektör Geleceğe Umutla Bakıyor
Bugün Nikaragua’daki birçok kahve üreticisi, çok çeşitli hizmetler, destekler ve fırsatlar sunan kooperatifler tarafından destekleniyor. 3.000 topraksız işçinin toprak haklarını kazandığı “El Acuerdo de las Tunas”ın zaferinde görüldüğü gibi, çiftçilerin kolektif eylemi, bireysel çiftçilerin savunuculuğundan çok geniş çaplı değişimi hayata geçirmede çok daha etkili olabiliyor.
Nikaragua’daki kooperatifler ve çiftçi birlikleri, ülkenin kahve üreticilerinin büyük bir yüzdesini kapsıyor ve kaderlerini kendi ellerine alıyorlar. Kooperatifler ve çiftçi birlikleri, kaliteye büyük önem vererek ve uluslararası özel kahve endüstrisini hedefleyerek, üyelerinin, çiftçilerin ve ailelerinin gelişmesine ve çiftliklerine yatırım yapmaya devam etmelerini sağlayacak kadar kâr elde edecek nüfuz ve ithalat kazanmalarına yardımcı oluyor.
Büyük ve orta ölçekli (10+ hektar) çiftlikler de Nikaragua’nın kahve manzarasında önemli bir yere sahiptir. Bu çiftliklerin çoğu ayrıca sosyal ve çevresel konulara öncelik vermiş ve hem ekim hem de hasat sonrası seviyelerde kalite iyileştirmeleri üzerinde çalışmaktadır.
Hasat Sonrası Uygulamalar
Nikaragua, Orta Amerika’daki en az nüfus yoğunluğuna sahip ülkelerden biridir. Bu durum, Nikaragualı kahve üreticilerinin kullanabileceği birincil kaynaklardan ve aynı zamanda en önemlilerinden biri olan toprak fazlalığı anlamına geliyor. Çiftçiler çoğunlukla kahveyi kendi çiftliklerinde işleyecek ve kahve çoğu zaman güneş altında büyük kurutma teraslarında kurutuluyor.
Küçük ölçekli çiftçiler, sıklıkla kooperatifler aracılığıyla erişilen artan hasat sonrası eğitimden büyük ölçüde yararlandı. Değirmen altyapısı, kendi isimleri veya markaları altında satışlarını yapabilme yeteneklerini geliştirdi ve böylece üreticiler özel üretime bağlı tüm kalite kârlılıklarını ellerinde tutabiliyorlar.
Yakın zamana kadar, çiftçiler kahvelerini uluslararası alıcılara izlenebilir tek araziden hasat edilmiş partiler olarak satamıyorlardı. Çünkü ihracat için kahve hazırlayabilen tek kuru değirmenler büyüktü ve minimum işlenecek parti gereksinimleri büyüktü. Kahvelerini ihraç etmek isteyen çiftçilerin parşömenlerini kuru öğütmek için minimum torba sayısını karşılamak için partilerini diğer çiftlikler ve çeşitlerle birleştirmeleri gerekiyordu. Artık çiftçi birlikleri ve kooperatifleri, çiftçiden ihracatçıya tek parti ve tek çiftlik izlenebilirliğini sürdürmelerini sağlayacak kendi altyapılarına yatırım yapıyor.
