| Dünya Üretimindeki Sıralama | : #4. |
| Ortalama Yıllık Üretim | : 10.725.000 Çuval ( 60kg’lık) |
| Kahve Türleri | : TimTim (Timor hybrid), Sigararutang, Andungsari, Ateng, P88 (Catimors), USDA, Abysinnia, Linie S-795, Borbor, Typica |
| En önemli Üretim Bölgeleri | : Aceh, Sumatra, Kerinci, Batı Java, Flores, Sulawesi |
| Hasat Ayları | : Sumatra: Nisan-Haziran (Ana Hasat) & Kasım-Ocak(Ara Hasat), Java: Nisan- Ağustos, Bali: Nisan –Temmuz, Flores: Mayıs -Eylül, Sulawesi: Mayıs- Ekim, Papua: Mayıs -Ekim |
Endenozya Kahve Çeşitlerimiz
Anadolu Pars Gıda olarak, Endonezya’nın Türkiye’de en fazla tüketilen Sumatra bölgesine ait en üst seviye (Grade 1) Arabica kahvelerini tedarik etmekteyiz.
| Tanımı | Çuval Kg | İşlem | Özellik |
| Sumatra | 60 | Yıkanmış | Grade 1 |
Endonezya Hakkında
Endonezya’nın uzun bir kahve üretim geçmişi vardır, ancak son zamanlarda kahveleri özel pazar tarafından göz ardı edilmiştir. Yenilikçi ve sürekli genişleyen tedarik zincirimiz sayesinde, Endonezya’nın eşsiz bölgelerinden yüksek kaliteli kahveleri, derinlemesine izlenebilirlik bilgileri eşliğinde müşterilerimize sunmaktan dolayı mutluluk duyuyoruz.
Endonezya Kahvesinin Tarihçesi
Hollanda sömürge hükümeti, Endonezya’daki ilk kahve ağaçlarını 17. yüzyılda Batavia (günümüz Jakarta) çevresine dikti. İlk fideler selde yok oldu, ancak fidelerin tekrar dikilmesi başarılı bir şekilde kiraz üretti. 1700’lerin başında, “Hollanda Doğu Hindistan Şirketi” gemileriyle Java Limanı’ndan Avrupa’ya ilk kahve ihracatı yapıldı. Sadece birkaç yıl sonra hükümet yılda birkaç bin pound kahve ihraç ederek Endonezya’yı Arap Yarımadası ve Etiyopya dışında, ticari hacimlerde kahve yetiştiren ilk ülke haline getirdi.
Endonezya yüzyılın büyük bir bölümünde, neredeyse %100 Arabica üretti. Bununla birlikte, 1860’larda kahve yaprağı pası hastalığı (CLR), Etiyopya’daki doğum yerinin ötesine yayıldı ve Endonezya’nın üretiminin çoğunu yok etti. Kısa süre sonra, çoğu çiftçi Arabica ağaçlarını Robusta ile değiştirdi. Endonezya, dünyada dördüncü sırada yer alan zorlu bir kahve üreticisi olmaya devam ederken, üretiminin %20’sinden daha azı Arabica’dır. Sadece Arabica cinsi kahve düşünüldüğünde Endonezya, dünyanın en büyük 12. üreticisi konumundadır.
Yaş Kabuklu İşlem (Giling Basah Yöntemi)
Endonezya, belki de en çok benzersiz olan ıslak kabuk soyma işlemi (giling basah) ile tanınır. Kesin kökenleri belirsiz olsa da, ıslak kabul soyma işlemi büyük olasılıkla 1970’lerin sonlarında Aceh’de ortaya çıktı.
Islak kabuk soyma işleminin popülaritesinin artması, üreticilerin daha hızlı ödeme alma ihtiyacına bağlanabilir. Ayrıca, Sumatra’da tipik olan yüksek nem ve tutarsız yağıştan kurutma parşömenlerini korumak için ve aynı zamanda gerekli olan kurutma altyapısına sahip olmayan birçok üretici tarafından da özel olarak benimsenmiştir. Sabit, nemli ve öngörülemeyen yağışlı daha yüksek rakımlarda, kurutma yavaş, riskli ve zor olabilir
Islak kabuk soyma için temel süreç aşağıdaki gibidir: Kiraz, çiftlikte veya yakınında, küçük elle çalıştırılan veya motorlu küspe makinelerinde hasat edilir ve küspe haline getirilir. Kahve gece boyunca fermente edilir (küçük tanklarda, kovalarda veya torbalarda) ve ertesi sabah temiz suyla yıkanır. Parşömen, yüzeyin kurumasını sağlamak için hava durumuna bağlı olarak yarım gün ile iki gün arasında güneşte kurutulur ve bu da parşömendeki kabukların çıkarılmasını kolaylaştırır.
Bu noktada nem içeriği %30-40 arasındadır ve parşömen ıslak kabuğu soymak için bir işlemciye (genellikle köy toplayıcısı tarafından) teslim edilir. Yaş soyma makinesi daha büyüktür, daha fazla güç gerektirir ve geleneksel bir kuru soyma makinesinden daha hızlı çalışır. Kabuk soyulduktan sonra kahve çekirdeği beyazımsı ve esnek olarak ortaya çıkar ve Labu olarak adlandırılır. Boyut ve nem olarak% 14-15’e düştüğü zaman, ürün teraslarda brandalar kullanılarak kurutulmak üzere serilir. Bu aşamada yeşil kahve, Asalan olarak bilinen ayıklanmamış, hasarlı veya kusuru kahve taneleri ile karışık vaziyettedir. Ülkenin, genellik iç pazarda kahve ticareti Asalan işlemli kahve içindir. Çoğunluğu Medan’da bulunan ihracatçılar, kurutmayı %12-13’e kadar düşürüp, tasnif edip sevkiyata hazırlar.
Endonezya’da Arabica Cinsi Kahve Üretimi
Endonezya inanılmaz derecede çeşitli ve geniş bir ülkedir. Ülkede her kahve yetiştirme bölgesi, farklı profillere katkıda bulunan yerel çeşitler, iklim ve yöresel tatlar ile kendi benzersiz üretim ve ticaret sistemine sahiptir. Özel kahve için en iyi bilinen bölgeler Aceh, Kuzey Sumatra, Güney Sulawesi, Batı Java, Bali ve Flores’tir. Ortalama olarak, çiftlikler 1-5 hektar arasındadır ve genellikle kahve bitkilerinin yanında sebze, meyve ve baharat yetiştirilir. Bu çiftliklerin çoğu uzak ve erişilmesi zor bölgelerde yer almaktadır. Geniş bir toplayıcı ağı, işlemciler ve tüccarlar çiftçiyi ihracatçıya bağlar. Yüzlerce aktif ihracatçı var ve bunların çoğu Medan’da bulunuyor. Genellikle Java ve daha doğudan gelen kahveler için Doğu Java’daki Surabaya ihracat için başka bir merkezdir. Daha küçük hacimler ise Jakarta ve Makassar’dan (Sulawesi) ihraç edilir.
Endonezya kahve endüstrisi, üretimde ve bunun sonucunda fiyatlandırmada büyük dalgalanmalar yaşadı. Büyük kavuruculardan gelen güçlü talep ve artan yerel tüketim ile kötü bir hasat, fiyatların hızla yükselmesine neden olabiliyor. Örneğin, 2016 da son zamanların yüksek üretimi gerçekleşti. 2017 yılı ise esas olarak mevsimsel olmayan uzun yağışlar ve şiddetli hava koşullarının neden olduğu tarihi bir düşüştü. 2018’in başlarında düzinelerce ihracatçı, fiyat artışından önce sattıkları ürünlerin sözleşmelerini yerine getiremeyerek iflas etmişti.
Bir başka karmaşık durum, ABD doları ile Endonezya Rupiah’ı arasındaki döviz kurunun dalgalı olmasından dolay toplayıcılar genellikle ellerinde hisse senedi tutup, piyasada spekülasyon yapabiliyor.
Genişleyen Ulusal Pazar
Bir zamanlar verimli bir şekilde büyüyen ihracat hacimleri yavaşlıyor. Endonezya kahvesine yönelik küresel talebin azalmasının nedeni, büyük ölçüde değişen damak tadı ve yüksek maliyetin bir karışımıdır. Bazı üreticiler değişen zevk ve beklentilere cevap verebilmek için yeni üretim yöntemleri öğrenerek ve kaliteyi geliştirerek yanıt verirken, bazıları da giderek büyüyen ulusal pazara yöneliyor. Instagram, e-ticaret uygulamaları ve diğer popüler platformlar üzerinden satış yapmak çoğu durumda kahve çiftçileri için daha yüksek fiyatlar anlamına gelebilir. Ulusal olarak üretilen kahve bu odaklanmada, kısmen ücra tarım bölgelerindeki çiftçilerin saflarından, Instagram’da kahve fincanı çektiği fotoğraflarını kendi sayfasında yayınlayan Endonezya başkanı Joko Widodo’ya kadar bile uzanan kahve üretimindeki gurur duygusundan kaynaklanıyor.
Çoğu durumda, kahvenin bir üreticiden ülke içi bir kavurma makinesine gitmesi gereken daha kısa mesafeler, kısaltılmış tedarik zinciriyle birleştiğinde, kavurucuların çiftçilere daha yüksek fiyatlar ödemesine ve yine de kavurma şirketlerinde ve kafelerinde kar etmelerine olanak tanır. Kavurucular ve üreticiler arasındaki doğrudan ilişkiler, kavurucuların ödemeye razı oldukları daha yüksek fiyatlar sayesinde en kaliteli partilerin birçoğunun ilk kez ülkede kalması anlamına geliyor. Artan ulusal talebin gelecekte ihracat maliyetlerini önemli ölçüde etkileyip etkilemeyeceğini göreceğiz. Şu an Endonezya’da yükselen ulusal talep ve yavaşlayan küresel talebin bir dengeyi koruduğu görülüyor.
